اطلاعیه نقد شعر

در کارگاه هستی

وقتی خشتم را می ساختند

کاش

مرا خبر می کردند

تا

کمی از خون دلم را به آب وگلش اضافه می کردم

ای سفر کرده در عبور نسیم ، تو بیایی بهار خواهد شد
احتمالن ترانه ی بعدی  ،  قسمت انتظار خواهد شد

سر ما  توی لاک ها گرم است ،خنده از ما کمی گریزانتر
سایه ها گرم و شرجی اند انگار، شعر دریا بخار خواهد شد

شعر در من نشسته اجباری واژه ها بیقرار یک غزل اند
چشم ناز تو هم کمک نکند ، شاعری زهر مار خواهد شد

رودهای لطیف بستر اشک ، رو به دریا روان تر از شعرند
سر جریان اشک من با شعر اتفاقن قمار خواهد شد

از سکوت عجیب تو پیداست ، اعتصابی عجیب در راه است
بوسه های  مسالمت آمیز ، از لبت بر کنار خواهد شد

این خبر را رسانه ها گفتند ، شب اردی جهنمی خونین
لب سرخ شما توافق کرد ، پس صفا برقرار خواهد شد    

مدتی دارم تو را تنها تصور می کنم

عشق را در شرجی دریا تصور می کنم

گوشه ای از برکه ی احساس خود گل می دهم

در غزل طرح پر قوها  تصور می کنم

انگار تو وابسته به جایی بودی

درگیر نفس ها ی نهایی بودی

ازعشق من وتو یک قفس باقی بود

افسانه ی پرواز و رهایی بودی