به نام او که روشنی بخش جان است

باورش باد بود

سرشتش خاک

آتش شد وجودش

طعنه بر آب زد!

پی نوشت: میان عقل و احساسش جائیست برای تنهائی...

به نام حضرت عشق

به بهانه همایش زیبای مشهد مقدس

بی تو حالم باز هم هر روز بدتر می کنند

این حوالی حرف را وارونه باور می کنند

فانتزی های نگاهت در مجــاز شعرهام

شرح ابیات مرا هر روز از بر می کنــند

خسته ام از سیلی ناجور استنطاق هات

له شدم در زیر خرواری پر از اغراق هات

آدمم خیلی دلم می خواست باور می شدم

بارها زیر نگین خنده ی ارفاق هات

حتا

خیال با تو بودن

می تواند

صفوف رژه مند خوش وقتی

و خوش بختی

را از

دروازه ی دردآلود دل خوشی های من

عبور دهد