شیلا  بخدا  ذوق تو انکار ندارد
افسوس که گوشی در و دیوار ندارد

پیراهن این شعر درفشیست که میگفت
این شاه قلم میزند و مار ندارد
=====

با وداع فرهین،مسعود،سینا،مژده، و آمادگی کوچ نابهنگام دیگر چلچه های عاشق

کوچیدن عشقیست باشکوه...

من هم از این وضع  دلسردم ،دقیقا مثل تو
رود اشکم ،صخره ی دردم ، دقیقا مثل تو

بارها حرف دلم  را گفته ام در شعرها
اعتراض خویش را کردم، دقیقا مثل تو

متاسفم که گاهی سلیقه ها و تنگ نظری ها بر قوائد و ضوابط و قانون ارجعیت پیدا میکنند

مزه مزه ی نگاه ها با افکار طویل

و پرواز دلواپسی ها ،

متغیرهای منضبط

و فتح بن بست های بی جواب ،

" از بس که پر زدم ، به میان غبارها

بالم شکست و دلم از حصارها "

تا کی در التهاب نگاه و فریب ها

وقتی که چشم ها ، پر از انتظارها

از بس که یخ زدم به زمستان قلب تو

گم کرده ام نشان چمن ، در بهارها

از بس که باخته ام دل خود را به غمزه ای

عادت شده ست مرا ، این قمارها

تکرار بی حضور تو دیگر مرا شکست

انگار پشت کرده ای ، به همه یادگارها

یک قطره اشک بود که بدنبال تو دوید

زین قامت خمیده ، ز دست فشارها

قلبم شکست ، تیر نگاه خزان  تو

بر باد رفته اند ، قرار و مدارها

وقتی سکوت خیس ، تنیده به شعر من

با رقص بغض ، ز گام سه تارها

در آرزوی خاطره ها ، فصل اطلسی

" یاس خیال " ِ و یاد همان روزگارها

پیشاپیش از حضور و نگاه مهربان شما عزیزان سپاسگزارم

غزل ناچیزم  را با تک بیت بسیار زیبا و دلنشینی از استاد مهربان و ارزشمندم جناب آقای دکتر حامد زرین قلمی آغاز نموده ام ، امیدوارم که سرآغازی باشد بر تقدیر و سپاسگزاری از لطف و بزرگمنشی ایشان که الحق ، بعنوان یکی از بهترین مفاخر ارزشمند در عرصه ی شعر و ادب پارسی محسوب میشوند

سربلندی و موفقیت روزافزون ، برایشان آرزومندم .

ستاره مرده ، سیاهی دگر شکست، بیا

اگرچه اهل دلی بند دل گسست ، بیا

بیا که بی تو دوباره سکوتِ مخمورم

به خنده های فریبانه، مستِ مست، بیا

بیا که روزِ دگر چاره ای دگر دارد

مبادِ روزِ مبادا اگر که هست ، بیا

غبار پای کدامین سواره می مانَد؟

پیاده را چه زیان عطسه ای که جست، بیا

بیا اگرچه دو روز دگر نمی گویند

به مویه ، بی تو دگر رفته ام زِ دست، بیا

خموده خاطرم اینک که می روی دل خون

شکفته نای دل و،  بغض من شکست، بیا

بیا،  دوباره بخوانی ، زِ ما درود، درود!

وگرنه ناله برآید که دیده بست ، بیا!