من از دست تو ای دلبر به زیبایی و خوشباشی

شبیه ماهی افتادم میان حوض نقاشی

واز دست توافسونگر میان دام افتادم

چودیدم عکس رویت را میان صفحه ی کاشی

من از پیغمبر خوبان جدایم در سفر هستم

شکایت می برم از تو به پیش شاه نجاشی

تو در قلبم نمی گنجی ومن در کعبه ی دلها

شماراجستجوکردم شبی با قامتی ناشی

نسیم ساکت و سردم میان کوچه شبگردم

ترا پیدا کنم شاید به دلجویی و فراشی

من به دنیا به غزل هم به شما مشکوکم
در نمازم به خداوندِ دعا مشکوکم
بر سرِ سجده که می آیم و از خویش رها
من به این گفتنِ بی حال و هوا مشکوکم

تند آب ,

پنجه بر گلوی قطره بی حباب می فشارد .

و لحظه انفجار فریاد قطره های سد شده

همان عظمت خروش به عمق دره هاست .

آرزوی قطره ها شکستن سد است .

خیالت را ببر بگذار تنها باشم امشب را

وَ بگذارم به هم با آهِ تنهائی خود لب را

بسوزانم جهان را با تبِ عاشق ترین عاشق

که پائین آورم با یک غزل افسانه ی تب را

علی عبداللهی/اصفهان

شاعر شـــــدن را ردپای عشق کافیست 
باران که باشی هـرکجای عشق کافیست

یوسف عزیز عشق باشد شهر امن است 
بغض زلیخــــا در هوای عشق کافیست

وقتی خدا در قـــــالب دریا غزل خواند